Jak trance wrócił do łask
Euforyczne wkręcające melodie, mocne beaty, a do tego ocierające się o pop wokale – taki wizerunek trance’u dominował w głowie fanów ambitniejszej muzyki elektronicznej na przestrzeni ostatnich 20 lat. Nie mówiło się wtedy bowiem tak głośno o pierwszej fazie tego brzmienia, któremu daleko było do znanej później komercji.
From Frankfurt To Berlin
Do dziś trwają spory, który z trzech klubowych klasyków był pierwszym trance’owym utworem – „What Time Is Love” Brytyjczyków z KLF, „Age Of Love” projektu o tej samej nazwie czy „We Came In Peace” Dance 2 Trance? Bez względu na odpowiedź warto skupić się na twórcach ostatniego z kawałków – DJ-u Dagu oraz Jamie El Marze. Pierwszy należał do grona najważniejszych postaci frankfurckiej sceny klubowej, drugi zaś oprócz współpracy z Dagiem miał na swoim koncie duet z inną lokalną legendą – Markiem Spoonem. Nie dość, że jako Jam & Spoon stworzyli kultowy remiks dla wymienionego powyżej „Age Of Love”, to na dodatek spod ich ręki wyszła „Stella”, o której znawcom tematu wiele mówić nie trzeba. Frankfurt to w ogóle wyjątkowe miejsce na mapie tanecznej historii Europy. To tam znajdowały się kultowe kluby Dorian Gray oraz Omen. Tam też działał twórca cyklu imprez „Technoclub” Talla 2XLC – mający korzenie w muzyce industrialnej DJ oraz producent, twórca wielu labeli, w tym bliskiego sercom fanów proto-trance’u Suck Me Plasma. Nie da się również nie wspomnieć o innej barwnej postaci, której imię i nazwisko brzmi Sven Väth. Jego wytwórnie Eye Q oraz Harthouse serwowały brzmienie będące wypadkową techno, acid house i ambientu z psychodelicznymi naleciałościami, które z czasem zaczęto określać mianem trance’u.
„What Time Is Love” KLF
By loading the video, you agree to YouTube’s privacy policy.
Learn more
„We Came In Peace” Dance 2 Trance
By loading the video, you agree to YouTube’s privacy policy.
Learn more
Berlin przy Frankfurcie wydawał się muzycznym monolitem, skoncentrowanym na techno. Tam jednak również pojawili się muzyczni eksperymentatorzy tacy jak Cosmic Baby, Kid Paul, Mijk Van Dijk czy Paul Van Dyk oraz wytwórnia MFS. Hamburg z kolei miał Superstition, w którym ukazały się legendarne nagrania „Schönenberg” projektu wspomnianego przed chwilą Mijka Marmion (współtworzonego z Marcosem Lópezem) oraz „Loops & Things” Jensa. Wtedy jeszcze o trance mówiono niczym o bardziej melodyjnym techno, a nie odrębnym gatunku, który za swój charakter miał zebrać cięgi od twardogłowych fanów undergroundu.
By loading the video, you agree to YouTube’s privacy policy.
Learn more
By loading the video, you agree to YouTube’s privacy policy.
Learn more
Wróg publiczny
Kiedy w połowie lat 90. muzyczne stacje telewizyjne oraz radia zaczęły prezentować „Insomnię” Faithless, „Seven Days & One Week” BBE czy „Children” Roberta Milesa, okazało się, że muzyka zarezerwowana dotąd dla klubów, idealnie nadaje się do prezentowania w maintreamowych mediach. W konsekwencji wielu producentów próbowało tworzyć podobne nagrania celem podbicia list przebojów. Udawało się. Nowy melodyjny styl przyjmował się znakomicie zarówno na imprezach, jak i w świecie muzyki popularnej. W produkcji tzw. uplifting trance’u przodowali Niemcy, Holendrzy i Belgowie. Utwory w stylu „Out Of The Blue” projektu Ferry’ego Corstena System F oraz „Universal Nation” autorstwa Mike’a Dierickxa aka Push, bardzo szybko zyskały status kultowych, przyczyniając się do spopularyzowania nowego nurtu.
„Out Of The Blue” System F
By loading the video, you agree to YouTube’s privacy policy.
Learn more
Niestety krótko potem podczepili się pod niego popowi artyści, którzy dołożyli swoje trzy grosze do negatywnego odbioru muzyki trance. Istotny jest też fakt, że twórcy brzmienia zwanego hands up uważali się za twórców trance, a niektórzy nagrania stricte trance’owe błędnie określali mianem techno, co mogło denerwować wielu fanów nurtu z korzeniami w Detroit. Zresztą DJ’e z technicznych kręgów, tacy jak Chris Liebing czy Dave Clarke otwarcie krytykowali trance’owe dźwięki, uznając je za zabawne i nudne. Ta sytuacja spowodowała, że wielu pionierów gatunku odwróciło się od niego, stwierdzając, że ich dziecko ukształtowała szkoła, za którą oni nie płacili.
Sentymenty muzyczne
Kiedy Nina Kraviz stwierdza, że:
kręci ją kwaśny, mocny trance
i podczas swoich setów zaczya grać „Cafe Del Mar” Energy 52, „1998” Binary Finary i słyszymy przy tym wspaniałą reakcję publiczności.
By loading the video, you agree to YouTube’s privacy policy.
Learn more
Joris Voorn przykładowo wykorzystuje w setach „Seven Days & One Week” BBE. Jest to ewdidentny to znak, że coś się jednak zmienia w postrzeganiu elektronicznego „chłopca do bicia”.
By loading the video, you agree to YouTube’s privacy policy.
Learn more
Dodajmy do tego Charlotte De Witte, która widzi w trance pomost pomiędzy światem podziemia i komercji, jednoczący starsze i młodsze pokolenia klubowiczów. Sama zresztą zremiksowała klasyki „The First Rebirth” Jonesa & Stephensona, jak również „Hold That Sucker Down” Jerome’a Isma-Ae (cover tanecznego hymnu lat 90. autorstwa Th Q.T. Quartet). Warto też wspomnieć o tym, że Gai Barone i Bart Skils stworzyli nowe wersje „Universal Nation” projektu Push, Reinier Zonneveld oddał hołd spopularyzowanej przez PPK kompozycji Edwarda Artemieva „Resurrection”, a Alan Fitzpatrick powrócił do 1999 roku za sprawą nowe wersji tytułowego utworu Gouryelli (w oryginale dzieło Ferry’ego Corstena i Tiësto). Co ciekawe, na scenę powrócili weterani, tacy jak Jam El Mar czy Kai Tracid, których nagrania pokazują, że powracamy do czasów, kiedy muzyki nie dzieli się wedle gatunków, a na podstawie jakości nagrań.
Nie da się również ukryć, że trance’owe brzmienia wkroczyły do świata hard techno, co potwierdzają m.in. wydane w Suarze EP-ki : Gustav:s – Resilience EP oraz Moerbeck – „Starlight Excess EP”.
“Meet Her at the 4×4” Gustav:s
By loading the video, you agree to YouTube’s privacy policy.
Learn more
„Starlight Excess” Moerbeck
By loading the video, you agree to YouTube’s privacy policy.
Learn more
Ofiara niechęci stała się influencerem! Niech żyje trance!
Published December 10, 2020. Words by Elvis Strzelecki.