10 filmów fabularnych o kulturze klubowej, które polecamy
Kultura klubowa rozwija się od późnych lat 80-tych, a twórcy filmowi chętnie inspirują się społecznością noszącą dziwne ubrania, jedzącą kolorowe pigułki i tańczącą rave 24 godziny na dobę. Niektóre z tych produckji skupiają się na muzyce i scenie, a inne bardziej na chemicznych uniesieniach. Lista, którą Wam proponujemy spokojnie wystarczy na kolejny tydzień lockdown'u. Nie zapomnijcie tylko o wystarczającym zapasie przekąskek, ponieważ przydadzą się w tej długiej i krętej podróży. #zostańwdomu
Human Traffic (1999)
By loading the video, you agree to YouTube's privacy policy.
Learn more
Human Traffic jest niekwestionowanym liderem w tej konkurencji i chyba najlepszym wkładem aktora – Danny’ego Dyera, odgrywającego główną rolę, we współczesne kino. Śmiemy twierdzić, że była to rola jego życia. Wypuszczony w 1999 roku film to do tej pory ikona narkotyczno-klubowego kina, która bawi do łez już kilka pokoleń imprezowiczów. Według The Guardian reżyser Justin Kerrigan by utrzymać pełną autentyczość swojej wizji artystycznej, podkreślał, że aby zostać obsadzonym w jego filmie, aktorzy muszą przynajmniej raz spróbować gorzkiej witaminy.
Eden (2014)
By loading the video, you agree to YouTube's privacy policy.
Learn more
W przeciwieństwie do niektórych produkcji w tej kategorii, twórcy Eden zdają się w pełni rozumieć melancholię życia w klubowym świecie. Dzieje się tak dlatego, że francuska pisarka i reżyserka Mia Hansen-Løve miała dobrego konsultanta. Stał się nim jej brat Sven, współautor scenariusza, a tak że inspiracja dla kreacji głównego bohatera – Paula Vallée (Félix de Givry). Sven był paryskim DJ-em, który miał okazję dorastać z wielkimi pionierami nurtu french touch – Daft Punk. Ten duet zgodził się nawet na umieszczenie niektórych z ich największych przebojów w filmie za ułamek kosztów regularnej licencji. Film opowiada o losach kariery lokalnego DJ-a, a w połączeniu z bardzo dobrą ścieżką dźwiękową i pojawiającymi się postaciami Eden w pełni zasługuje na Waszą uwagę.
24 Hour Party People (2002)
By loading the video, you agree to YouTube's privacy policy.
Learn more
Jest ciekawym mariażem faktów i fikcji, tym samy również jednym z bardzo wpływowych filmów o kulturze klubowej. 24 Hour Party People przedstawia powstanie i upadek sceny klubowej począwszy od końca lat 70. do wczesnych lat 90. XX wieku. To opowieść o ogromnej pasji i miłości do imprezowania. Kontekst historyczny miesza się z niesamowitą ścieżką dżwiękową tworząc obraz skupiony na najważniejszych wydarzeniach kultury klubowej Wielkiej Brytanii i dogłębną analizę szalonej sceny „Madchester”. W filmie zobaczymy takie postaci jak m.in. Steve Coogan (osobowość telewizyjna UK), założyciela wytwórni Factory Records – Tony Wilsona czy Joy Division.
Groove (2000)
By loading the video, you agree to YouTube's privacy policy.
Learn more
Ten film obrazuje undergroundową kulturę klubową San Francisco. To w pewnym sensie oda samego reżysera Grega Harrisona do ekstazy i odkrycia dzięki niej swojego prawdziwego raveowego oblicza. Film zadebiutował w roku 2000 i od razu wszedł do kanonu filmów o kulturze klubowej. W ścieżce dźwiękowej usłyszymy muzyczne perły Johna Digweeda, utwory Orbital oraz Symbiosis. Groove jest filmem mocno niepoprawnym i jasno podkreśla stały związek istniejący między narkotykami i undergroundową sceną rave.
Berlin Calling (2008)
By loading the video, you agree to YouTube's privacy policy.
Learn more
Ta komedia Hannesa Stöhra z 2008 roku to róg obfitości niedorzecznośći. Wyróżnia go kultowa ścieżka dźwiękowa bazująca na lekkim melodyjnym techno autorstwa samego Paula Kalkbrennera, który w filmie odgrywa też rolę głównego bohatera – DJ Ickarusa. W produkcji zobaczymy również jego brata Fritza Kalkbrennera, a także Saschę Funke. Cała fabuła to zabawny komentarz do liberalnego podejścia Berlińczyków do życia i hymn niekończącej się imprezy po imprezie. Film stanowi wyraźny ukłon w stronę kultowej powieści Kena Keseya – (również zekranizowanej) “Lot nad kukułczym gniazdem”.
Irvine Welsh’s Ecstasy (2011)
By loading the video, you agree to YouTube's privacy policy.
Learn more
Ekstaza Irvine’a Welsh’a to ekranizacja opowiadania “Niepokonany” napisanego właśnie przez Irvine’a Welsh’a. Tan sam powieściopisarz odpowiada za genialny “Trainspotting”. Samo to powie już dużo o wyjątkowym i bardzo szczegółowym przedstawieniu kultury narkotykowej i imprezowej przez autora. Sama fabuła przedstawiona przez Roba Heydona to typowa wyspiarska sensacja z dużą ilością szemranych charakterów, jeszcze większą iloścą narkotyków i wizją zrobiena na nich majątku.
Party Monster (2003)
By loading the video, you agree to YouTube's privacy policy.
Learn more
W filmie z 2003 roku Fenton Bailey i Randy Barbato podeszli do próby pokazania życia klubowego z innej perspektywy, a historia opowiedziana w Party Monster została zaadaptowana z pamiętnika Jamesa St. Jamesa z 1999 roku o tytule “Disco Bloodbath”. Film skupia się na losach promotora z Nowego Jorku – Michaelu Aligu i przypomina trochę podróż chemiczną autostradą. Jest w nim tak dużo momentów zażywania narkotyków, że film mógłby spokojnie by reklamą tego procederu :). W obrazie może brakować ponadczasowej jakości, którą reprezentują poprzednicy, ale nadrabia za to czarnym pokręconym humorem. W obsadzie zobaczymy Macaulay Culkina i Setha Greena.
Naar de Klote (Wasted!)(1996)
By loading the video, you agree to YouTube's privacy policy.
Learn more
To dramat produkcji holenderskiej z 1996 roku w reżyserii Aryana Kaganofa. Opowiada o tragicznej historii miłosnej pogrążonej w ekstazie i smakowaniu pierwszych zakazanych owoców. Fabuła osadzona jest wokół holenderskiej eksplozji gabberów lat 90. (która z resztą była inspiracją fali polskich gabberów w 2010 r.) Historia opowiada o przeprowadzce dwojga młodych ludzi Jacqui i Martijna z małego miasteczka Tilburg do tętniącego życiem nocnym Amsterdamu. Podczas gdy Jacqui zostaje wciągnięty w handel narkotykami i odkrywa mroki nocnych klubów, Martijn stara się pozostać wierny swojej dziewczynie, jednocześnie topiąc swoje smutki w dużych ilościach Heinekena. Nakręcony w ziarnistym i nieostrym stylu obraz, wydaje się być bardziej bad tripem na ekstazie niż świętem życia i próżno szukać w nim szczęśliwego zakończenia.
One Perfect Day (2004)
By loading the video, you agree to YouTube's privacy policy.
Learn more
One Perfect Day Paula Currie z 2004 w gorzki sposób przypomina, że kultura klubowa to nie tylko śmiech i taniec. Fabuła opowiada o pochodzącym z Melbourne, ale studiującym w Londynie Tommym Matisse. Chłopak otrzymuje zawiadomienie o śmierci swojej siostry Emmy, która nadużywała narkotyków i imprez. Matisse postanawia samemu zgłębić obcą mu kulturę klubową i przekonać się czy śmierć była jej warta. To obraz pełen melancholi poruszający się w świecie nieskończonej radości i okropnego smutku. Film równoważy ścieżka dźwiękowa z utworami m.in. Fatboy Slim, Radioslave czy Blur.
It’s All Gone Pete Tong (2004)
By loading the video, you agree to YouTube's privacy policy.
Learn more
Ten film zdecydowanie konkuruje z “Berlin Calling” jeśli chodzi o komediowe podejście do tematu kultury klubowej. To przezabawna tragikomedia o mitycznym brytyjskim DJ-u Frankie Wilde i jego walce z głuchotą. Frankie grany przez Paula Kaye przemierza wyspę stopniowo tracąc słuch, a to wszystko w rytm melodii takich jak „Pacific State”. W filmie usłyszymy utwory największych gwiazd muzyki tanecznej jak Carl Cox czy Paul Van Dyk. Film w całości kręcono na Ibizie w miejscach takich jak Pacha, Amnesia, DC10 i Privilege.
Published March 31, 2020. Words by Redakcja.